Hz PEYGAMBER (S.A.V.)’İN SİYASETÇİYE TAVSİYELERİ
1- Ebu’z-Zübeyr,
Tâvus ve Muâz b. Cebel’den naklen gelen bir hadiste Rasûlullah (s.a.v.) şöyle
buyurdular:
“İnsanoğlu, Allah’ı hatırlamaktan gayrı, kendisini
ateşten daha fazla kurtarıcı bir iş yapmadı.” Ashab, Allah yolunda
cihad da mı, ya Rasûlallah dediler. “Allah
yolunda cihad da Allah (c.c.)’ı hatırlamak kadar üstün değildir, velev ki
parçalanıncaya kadar kılıç sallasın” buyurdular ve üç defa tekrar ettiler.
2- Nâfi ve İbni
Ömer (r.a.)’den naklen üstadlarımdan bazısı dedi ki; Hz. Ebu Bekir (r.a.) Yezid
b. Süfyan’ı Şam’a gönderdi. Onunla beraber iki mil kadar yürüdü. Kendisine; ey
Müminlerin halifesi artık dönseniz iyi olur, denilince şöyle cevap verdi:
Hayır! Ben Rasûlullah’ın “Allah, kendi
yolunda ayakları tozlanan kimseye ateşi haram eder.” buyurduğunu işittim,
dedi.
3- Muhammed b.
Aclân, Ebu Hâzim ve Ebu Hüreyre (r.a.)’den rivayetle dedi ki Rasûlullah
(s.a.v.) şöyle buyurdular:
“Allah yolunda bir sabah ve akşam yürüyüşü, dünya ve içindekilerden daha
hayırlıdır.”
4- Ebe b. Ebi İyaş
Enes (r.a.)’ten naklen dedi ki, Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdular:
“Her kim bana bir defa selâm getirirse Allah ona on
selâtı selâm sevabı verir ve on tane günahını affeder.”
5- Abdullah b. Es-Sâib ve İbni Mes’ud (r.a.)’dan naklen dedi ki:
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:
“Allah’ın yeryüzünde
dolaşan bir takım melekleri vardır. Onlar ümmetinin salât-ü selâmlarını bana
tebliğ ederler.”
6- A’meş, Ebu Sâlih ve Ebu Sâid yoluyla Rasûlullah’tan rivayet etti.
Rasûlullah (s.a.v.) buyurdu:
“Sâhibu’l-karn (İsrâfil)
boynuzunu sallamış, yüzünü kapamış, kulaklarını dikmiş ve sûru üfürmekle ne
zaman emrolunacağını bekler olduğu halde ben nasıl rahat ederim?”
Biz, ‘o zaman ne deriz ya Rasûlallah?’ dedik. “Hasbünallah ve ni’mel vekil.
Aleyhi tevekkelnâ” deyiniz, buyurdu.
7- Yezid b. Sinan, Âizullah b. İdris’ten naklen şöyle dedi: Şeddad b.
Evs insanlara bir hutbe iradetti. Allah (c.c.)’a hamd ve sena ettikten
sonra dedi ki: Dikkatle beni dinleyiniz. Ben Rasûlullah (s.a.v.) şöyle
derken işittim:
“Şüphesiz hayır, bütün
kısımları ve taraflarıyla Cennet’tedir. Şüphesiz şer de bütün kısımları
ve taraflarıyla Cehennemdedir. Bilin ki Cennet sevilmeyen şeylerle çevrelenmiş,
Cehennem de şehvetlerle çevrilmiştir.
Bir kimseye nefisce
sevilen kötülük perdelerinden birisi açılır da ona sabrederse Cennet yaklaşır
ve cennet ehlinden olur.
Yine bir
adama şehvet ve heva perdelerinden biri açılır da ona yaklaşırsa ateşe
yaklaşır ve cehennem ehlinden olur. Haydi, ancak hak ile hükmedilecek bir
gün için hak ile amel ediniz. Böyle yaparsanız hak menzillerine koşmuş ve
konmuş
olursunuz.”
8- el-A’meş, Yezid er-Rakkâşi ve Enes’ten naklen şöyle anlattı:
Rasûlullah (s.a.v.) Mi’raç için yürütüldüğü ve göğe yaklaştığı vakit
bir uğultu işitti. Ey Cebrail, bu nedir? Diye sordu. Cebrail, Cehennem’in
kenarından atılmış bir taştır. O taş yetmiş seneden beri düşüyor, şimdi de
dibine ulaştığı andır, dedi.
9- el-Ameş, Yezid er-Rakkaşi ve Enes’ten naklen dedi ki, Rasûlullah
(s.a.v.) şöyle buyurdular:
“Cehennem ehline ağlamak imkânı verilir,
gözyaşları kesilinceye kadar ağlarlar. Sonra tekrar, gözyaşları yüzlerinde bir
yarık meydana getirinceye kadar ağlarlar.”
10- Ebu Sâid el-Hudri’den rivayetle, el-Hudri dedi ki:
Ben Rasûlullah (s.a.v.) şöyle derken işittim:
“Cehennemin üstüne sırat köprüsü kurulur,
üzerinde çakır dikene benzeyen dikenler vardır. Sonra insanlar geçmek isterler.
Geçenler arasında kurtulup selâmete
erenler, yaralananlar, sonra sadece kurtulanlar hapsolunup kalanlar ve içine
düşenler vardır.”
11- Sâid b. Müslim, Amir Abdullah b. Zübeyr, Avf b. Haris ve Hz. Aişe
(r.a.) yoluyla gelen bir hadiste Hz. Aişe (r.a.) şöyle nakleder: Rasûlullah
(s.a.v.),
“Ey Aişe; değersiz sayılan amellerden
sakın, zira bunların da Allah yanında bir talibi vardır.” Buyurdu.
Berâ (r.a.) dedi ki: Bir cenazede Rasûlullah (s.a.v.) ile beraberdik, kabre
vardığımız vakit Rasûlullah (s.a.v.) dizleri üzerine çöktü ben etrafını
dolaştım ve önünde durdum. Toprağı ıslatıncaya kadar ağladı. Sonra şöyle dedi:
“Ey kardeşlerim, böyle bir gün için
hazırlıklarınızı yapınız.”
12- Malik b. Miğvel, el-Fadl, Ubeyd ve Umayr’den naklen dedi ki: Kabir der
ki:
Ey Ademoğlu, benim için ne gibi hazırlıklar yaptın? Sen bilmiyor muydun ki,
ben gurbet, kurt ve yalnızlık eviyim?
Muhammed b. Amr, Ebu Seleme’den o da Ebu Hureyre’den rivayetle Rasûlullah
(s.a.v.) Kudsî hadisinde şöyle buyurdular: “Allah
buyurdu ki, salih kullarıma hiçbir gözün görmediği, hiçbir kulağın işitmediği
ve hiçbir beşerin kalbinden dahi geçmeyen nimetler hazırladım. Dilerseniz,
“Hiçbir nefis, yaptıklarının karşılığı olarak göz aydınlatıcı nimetlerden
kendilerine neler sakladığını bilemez…” âyetini okuyunuz. Cennet’te bir ağaç
vardır ki, binekli kişi gölgesinde yüz sene yürür ve onu bitiremez. Şüphesiz
Cennet’te bir kırbaç boyu yere sahip olmak, dünya ve içindekilerden daha hayırlıdır.
Dilerseniz “Her kim Cehennemden uzaklaştırılıp Cennet’e konulursa kurtuluşa
ermiştir. Dünya hayatı ancak gurur metaıdır” âyetini okuyunuz.”
13- Rasûlullah (s.a.v.) buyurdu: “Bana,
insanların en sevgilisi ve kıyamet gününde mekân bakımından en yakın olanı,
adaletle hükmeden bir reistir. Kıyamet gününde bana insanların en sevimsizi ve
en fazla azap görecek olanı ise zalim idarecilerdir.”
14- Rasûlullah (s.a.v.) buyurdu:
“Allah bir millete hayır murat ettiği vakit, onların idaresini yumuşak
kimselere tevdi eder ve mallarını da cömert kimselerin eline verir. Yine Allah
bir millete kötülük murat ettiği vakit, onların idaresini, sefih kimselere
tevdi eder ve mallarını da cimri kimselerin eline verir. Ey insanlar! Her kim
ümmetimin idaresini eline alır da ihtiyaçlarında onlara rıfk ile muamele ederse
Allah onun ihtiyaçlarını rıfk ile giderir. Her kim onların ihtiyaçlarına sed
çekerse Allah da onun ihtiyaçlarına sed çeker.”
15- Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Şüphesiz imâm (devlet reisi, idareci), peşinde harbedilen ve kendisiyle
korunulan bir kalkandır.
Eğer Allah (c.c.) korkusuyla emredip
adalete hükmederse bu hareketleri sebebiyle onun için pek büyük ecirler vardır.
Adalet ve Allah korkusundan gayri işlerle meşgul olursa kötü hareketlerinin günahı
kendisine yüklenir.”
16-Yahya b. Said, el-Haris b. Ziyâd el-Hımyerî’den şöyle rivayet eder: Ebu
Zerr, emirlik ve kumandanlık hakkında Rasûlullah’a sordu. O da
şöyle cevap verdi: “Sen zayıf bir kimsesin, o bir emanettir. Emirlik ve
reislik; üzerine aldığı vazifeleri hakkıyla eda edenler hariç
kıyamet gününde bir rüsvaylık ve nedamettir.”
17- Ümmü Hüsayn (r.a.) şöyle nakleder: Rasûlullah (s.a.v.)’ı elbisesini
toplamış ve koltuğunun altına almış olarak gördüm. O vaziyette şöyle
diyordu:
“Ey insanlar Allah’tan korkunuz,
emirlerini dinleyip itaat ediniz, sizin üzerinize simsiyah Habeşi bir köle
tayin edilmiş olsa bile onu dinleyiniz ve ona itaat ediniz.”
18- A’meş, Ebu Salih ve Ebu Hüreyre yoluyla Peygamber’den şöyle
rivayet etti. Rasûlullah (s.a.v.) buyurdu:
“Kim bana itaat ederse Allah’a itaat
etmiştir. Kim imama (reise) itaat ederse bana itaat etmiştir. Bana isyan
eden Allah’a isyan etmiş, imama (reise) isyan eden de bana isyan
etmiştir.”
19- Mutarrif b.Tarif, Ebu’l-Cehm, Halid b. Vehban ve Ebu Zerr’den
naklen şöyle rivayet etti: Rasûlullah (s.a.v) buyurdu: “Her kim cemaatten ve İslâmdan bir karış
uzaklaşırsa boynundaki İslâm bağını koparmıştır.”
20- Muhammed b. İshak, Abdüsselâm, Zührî, Muhammed b. Cübeyr ve babasından
şöyle rivayet etmiştir:
- Rasûlullah (s.a.v.) Mine’nin Hayf semtinde olduğu bir sırada kalktı
ve şöyle buyurdu : “Benim sözümü işitip
de duyduğu gibi nakleden kimsenin Allah yüzünü ak etsin. İlim yüklenip nakleden
öyle kimseler vardır ki âlim değildir. Nice âlim kimseler vardır ki,
duyduklarını kendilerinden daha âlim olanlara naklederler. Üç haslet vardır ki,
mümin kişinin kalbi onlarda aldanmaz, yani kötülüğe sapmaz: Yaptıklarını Allah
için yapmak, Müslümanların âmirlerine doğruca nasihat etmek, cemaate devam
etmek. Zira cemaatin duası ferdi kötülüklerden korur.”
21-Gaylan b. Kays el-Hamdânî, Enes b. Malik’ten naklen söyle demiştir: ‘Rasûlullah’ın
ashabından olan büyüklerimiz bize âmirlerimize sövmememizi, onlara karşı
hilekârlık etmememizi, asi olmamamızı, Allah’tan korkup sabretmemizi
emrederlerdi.’
22- İsmail b. İbrahim b. Muhacir, Vail b. Ebi Bekr’den naklen der ki,
Hasan-ı Basri’nin şöyle dediğini duydum: Rasûlullah (s.a.v.) buyurdu: “Valilere, yani sizi idare eden
büyüklerinize sövmeyiniz. Çünkü onlar eğer iyi muamele
ederlerse onlara sevap, size teşekkür gerekir. Zira idarecilik bir hikmet
(cezalandırmak suretiyle mükâfat vermek)’tir ki, Allah dilediği kullarını
o yoldan imtihan eder.
Allah’ın hikmetini öfke ve isyan ile
karşılamayınız. Onu sabır ve tahammül ile karşılayınız.”
23- A’meş, Zeyd b. Vehb ve Abdurrahman b. Abdi Rabbil Ka’be’den rivayet
etti. Abdurrahman şöyle dedi: Kâbe’nin gölgesinde oturmuş ve başına insanlar
toplanmış olan Abdullah b. Ömer’in yanına vardık ve onun şöyle dediğini duydum:
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Bir
imama biat edip de elinin kuvvetini, kalbinin semeresini veren kimse gücü
yettiği nisbette ona itaat etsin. Eğer bir başkası gelir de ona karşı muârazada
bulunursa o kimsenin boynunu vurunuz.”
24- Mekhul ve Muaz b. Cebel’den rivayetle Rasûlullah (s.a.v.)’ın şöyle
buyurduğunu naklettiler: “Ey Muaz! Her
Emire itaat et. Her imamın arkasında namaz kıl. Ashabımdan hiç kimseye sövme.”